از زمان های قدیم، بسیاری از کشاورزان برای سالم نگه داشتن خاک خود به کودهای آلی متکی بوده اند. اما با توسعه کودهای مصنوعی مبتنی بر نفت، که برای تامین سریع مواد مغذی گیاهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، کشاورزان و صاحبان خانه‌ها به جای استفاده از جایگزین‌های طبیعی و سالم‌تر مانند کودهای دامی، کودهای آلی، بیشتر به کودهای شیمیایی/غیر آلی اعتماد کردند.
با این تغییر به سمت کودهای مصنوعی، همراه با سوء استفاده و سوء استفاده، رواناب کودهای سمی به یک عامل جدی آلودگی تبدیل شده است، محیط طبیعی را تخریب می کند و باعث نشت بی شماری از مواد شیمیایی بالقوه خطرناک به اکوسیستم های آبی می شود.
اگر می خواهید درباره رواناب کود و اثرات آن بر کیفیت آب آشامیدنی بیشتر بدانید، به خواندن ادامه دهید تا بفهمید که چیست، وقتی آب حاوی کود می نوشید چه اتفاقی می افتد و چگونه آن را حذف کنید. ترکیبات کود از آب آشامیدنی شما
کود چیست؟
کود یک ماده شیمیایی یا طبیعی است که برای افزایش حاصلخیزی به خاک اضافه می شود. گیاهان نیز مانند انسان برای رشد به مواد مغذی مختلفی نیاز دارند. اگرچه مواد مغذی ما از غذاهای مختلفی که می خوریم (سبزیجات، میوه ها، لبنیات، گوشت، غلات و غیره) می آیند، گیاهان بیشتر مواد مغذی مورد نیاز خود را از زمین دریافت می کنند. با این حال، برخی از خاک ها فاقد مواد مغذی مورد نیاز برای رشد گیاهان هستند یا مواد غذایی به شکلی به خاک متصل می شوند که استفاده از گیاهان را دشوار می کند. به همین دلیل است که مردم از کود برای گیاهان و محصولات زراعی استفاده می کنند.
کود برای تأمین مواد مغذی ضروری گیاهان (عمدتاً نیتروژن، فسفر و پتاسیم) به خاک استفاده می شود به گونه ای که ریشه گیاه به راحتی بتواند از آن استفاده کند. اغلب هنگام کاشت بذر یا گیاهان جوان به خاک اضافه می شود تا به استقرار آنها کمک کند.
فاضلاب کود: تهدیدی فزاینده برای کیفیت آب و سلامت انسان
کود را می توان در طول چرخه زندگی گیاه به خاک اضافه کرد تا به سالم ماندن و رشد گیاه کمک کند. با این حال، کود بیش از حد می تواند گیاهان را بکشد و کود اضافی می تواند به رودخانه ها و دریاچه ها سرازیر شود و باعث شکوفه های جلبکی سمی شود که برای آبزیان، حتی انسان و حیوانات مضر است. حیوان خانگی رواناب اضافی کود از چمنزارها و کاربردهای کشاورزی نیز به “مناطق مرده” در مناطق ساحلی کمک می کند.
فاضلاب اغلب حاوی بسیاری از مواد مغذی از کودها است. اما از آنجایی که رواناب اغلب یک منبع ناچیز آلودگی است، می تواند عناصر ناخواسته دیگری را در حین حرکت به محل نهایی خود جذب کند، از جمله رسوبات، باکتری ها، آفت کش ها و فلزات. متأسفانه، رواناب اغلب به آب‌های زیرزمینی و آبراه‌های محلی ختم می‌شود و آنها را آلوده می‌کند و احتمالاً به لیوان‌های نوشیدنی ما می‌رسد. پس از مصرف، در صورت عدم فیلتر کردن، می تواند باعث بیماری شدید و حتی مرگ شود
چه چیزی باعث ریزش کود می شود؟
اگرچه گیاهان آنچه را که نیاز دارند از کود دریافت می کنند، اما همیشه در جایی که کود داده شده است باقی نمی ماند. به جای ماندن در مزرعه یا باغ، می توانند به مناطق دیگر سرازیر شوند و به طور بالقوه آب های زیرزمینی و خاک اطراف را آلوده کنند.
رواناب کود ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:
- باران شدید:
باران شدید می تواند کود را از خاک اطراف ریشه های گیاه پاک کند، آن را در آب های زیرزمینی شسته یا خاک مناطق دیگر را با مواد شیمیایی آلوده کند.
- آبیاری بیش از حد:
اگر مزارع کشاورزی یا خاک باغ از آب اشباع شود، آب اضافی به خاک‌های خشک‌تری می‌ریزد که می‌توانند آب بیشتری جذب کنند و کود را با خود حمل کنند.
- استفاده بیش از حد کود:
هنگامی که گیاهان سالم و با رشد خوب کود داده می شوند، مواد مغذی که توسط گیاهان استفاده نمی شود با دوش گرفتن یا آبیاری های بعدی تخلیه می شوند و احتمالاً به نهرها ختم می شوند. نهرها و آب انبارها هنگامی که کود بیش از حد به گیاهان داده شود، همین اتفاق می افتد. همانطور که ریشه های گیاه اشباع می شود، کود باقیمانده به مناطق کمتر اشباع می شود.
- در زمان نامناسب:
کودهایی که روی خاک یخ زده یا نیمه ذوب شده استفاده می شود نمی تواند به سرعت در خاک نفوذ کند. در نتیجه، می‌تواند روی زمین‌های سخت بدود تا زمانی که به محیطی مهمان‌نوازتر مانند دریاچه، نهر، رودخانه یا خاک گرم‌تر برسد. علاوه بر این، اگر در جایی که علف و سایر گیاهان خواب هستند کود دهی کنید، ریشه آنها نمی تواند کود را جذب کند و باعث می شود که باران سریعتر آن را بشوید.
- دفع نادرست زباله های حیاط:
اگر اخیراً چمن خود را کود داده و چمن زنی کرده اید، نمونه های چمن ممکن است حاوی بقایای کود باشند. اگر آنها را به‌طور نادرست دفع کنید، مثلاً در یک زمین خالی مجاور، باران شدید بعدی می‌تواند آن باقیمانده‌ها را از بین ببرد و آب را در جای دیگری آلوده کند.
رواناب کود چگونه آب را آلوده می کند؟
در هنگام باران‌های شدید یا سیل، آب باغ‌ها یا مزارع کشاورزی کود اضافی را از زهکش‌های طوفان می‌برد که اغلب به رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، خلیج‌ها و دیگر آبراه‌ها منتهی می‌شود.
کودهایی که به آب های محلی راه پیدا می کنند به رشد سریع جلبک های مضر کمک می کنند. اغلب، رشد آنقدر انفجاری است که باعث ایجاد «شکوفه‌های جلبکی» هیولایی می‌شود که باعث می‌شود کف‌ها یا حصیرهای سبز رنگ پریده یا سبز ضخیم روی سطح نهرها، برکه‌ها و دریاچه‌ها تشکیل شوند. این گل‌ها می‌توانند بوی نامطبوع بدهند و آب را به رنگ‌های مختلفی تبدیل کنند – سبز، قهوه‌ای یا حتی قرمز.
رشد بیش از حد جلبک همچنین می تواند باعث افزایش ناسالم مواد مغذی در بدنه های آبی شود، فرآیندی که به نام اوتروفیکاسیون شناخته می شود. فراوانی مواد مغذی ممکن است چیز خوبی به نظر برسد، اما اتروفیکاسیون ناشی از آلودگی کود در آب، نسبت مواد مغذی را به هم می زند و تعادل زندگی گیاه را مختل می کند.
اوتروفیکاسیون ناشی از آلودگی کودهای مصنوعی اثرات پرهزینه ای بر محیط زیست و سلامت عمومی دارد، مانند موارد زیر:
برخی از شکوفه های مضر جلبک سموم قوی را در آب آزاد می کنند که می تواند ماهی ها، صدف ها و حتی سایر گیاهان را از بین ببرد و “مناطق مرده” را در آب ایجاد کند.
رشد بیش از حد پوشش گیاهی آبزی می تواند راه های آبی را مسدود کند و دسترسی به ماهیگیری، قایق سواری، شنا و سایر فعالیت های تفریحی را محدود کند.
هنگامی که پوشش گیاهی بیش از حد رشد کرده می‌میرد، تجزیه آن از اکسیژن موجود در آب استفاده می‌کند. این می تواند منجر به “کشتن ماهی ها” شود – مرگ تعداد زیادی از ماهی ها زمانی که سطح اکسیژن آنقدر پایین می آید که نمی توانند زنده بمانند.
همانطور که سطح اکسیژن کاهش می یابد و سایر شرایط کاهش می یابد، انواع گیاهان و حیواناتی که به طور معمول در آب زندگی می کنند ممکن است به انواع کمتر مطلوب تغییر کنند. اساساً، زمانی که گونه های مختلف زمانی به طور هماهنگ در یک اکوسیستم آبی وجود داشتند، یک گونه واحد می تواند به ضرر همه گونه های دیگر شروع به تسلط کند.
اثرات رواناب کود بر سلامت انسان
اگر کود در آب آشامیدنی بریزد، می تواند آسیب جدی به انسان، به ویژه نوزادان، کودکان خردسال، زنان باردار و سالمندان وارد کند.
آنها می توانند زندگی نوزادان تازه متولد شده را تهدید کنند
اثرات سلامتی نیترات در آب آشامیدنی بیشتر با متهموگلوبینمی، وضعیتی که به عنوان “سندرم کودک آبی” شناخته می شود، مرتبط است. در نوزادان 4-0 ماهه نیترات ها در دستگاه گوارش آنها به نیتریت تبدیل می شود. نیتریت به مولکول های اکسیژن گلبول های قرمز متصل می شود و اکسیژن را کاهش می دهد و به طور بالقوه کودک را خفه می کند.
یکی از علائم مسمومیت با نیترات که به راحتی قابل تشخیص است، پوست مایل به آبی، عمدتا در اطراف چشم و دهان است. اگر در چنین مراحل اولیه تشخیص داده شود، متموگلوبینمی به ندرت کشنده است. با درمان بالینی به راحتی می توان آن را تشخیص داد و معکوس کرد. پس از شش ماهگی، متهموگلوبینمی دیگر تهدیدی نیست زیرا باکتری های متابولیزه کننده نیترات دیگر در معده نوزاد نیستند.
- آنها با دیابت مرتبط هستند
مطالعات نشان می دهد که نیترات ها ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در کودکان افزایش دهند. اعتقاد بر این است که نیترات ها ممکن است اثربخشی انسولین را در بدن کاهش دهند. اگر انسولین کار نکند، گلوکز در خون انباشته می شود که منجر به هیپرگلیسمی می شود. در صورت عدم درمان، وضعیت دیگری به نام کتواسیدوز (کما دیابتی) ممکن است رخ دهد.
طبق گفته انجمن دیابت آمریکا، کتواسیدوز زمانی ایجاد می شود که بدن فاقد انسولین باشد. بدون انسولین، بدن نمی تواند از گلوکز برای سوخت استفاده کند، بنابراین بدن کودک شما چربی را برای انرژی تجزیه می کند.
هنگامی که بدن نوزاد چربی را تجزیه می کند، مواد زائدی به نام کتون ایجاد می شود. بدن نمی تواند مقادیر زیادی کتون را تحمل کند و سعی می کند آنها را از طریق ادرار دفع کند. متأسفانه بدن نمی‌تواند تمام کتون‌هایی را که در خون تجمع می‌کنند آزاد کند و منجر به کتواسیدوز شود. علائم این بیماری می تواند شامل دشواری در تنفس، خشکی دهان، حالت تهوع و استفراغ و بوی بوی میوه باشد.
- آنها می توانند باعث سرطان پانکراس شوند
گمان می رود نیترات ها و نیتریت های گوشت های فرآوری شده که سرشار از نیترات هستند، خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش می دهند. هنگامی که نیترات ها و نیتریت ها وارد بدن می شوند، می توانند با آمین ها و آمیدها واکنش دهند و ترکیبات N-nitroso (NOC) را تشکیل دهند که در حیوانات سرطان زا و احتمالاً در انسان سرطان زا هستند.
مطالعات همچنین افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه، روده بزرگ و معده را در افرادی که آب حاوی نیترات بیشتری می نوشند و گوشت بیشتری مصرف می کنند، نشان می دهد. مطالعات دیگر شواهدی را نشان داده اند که مصرف بیشتر نیترات ممکن است سرطان تیروئید و تخمدان را در زنان افزایش دهد.
همانطور که قبلاً نیز اشاره کردیم، فاضلاب کود می‌تواند حاوی عناصر بالقوه سمی دیگری مانند باکتری‌ها (از فاضلاب، حیوانات مرده و غیره)، فلزات سنگین (از سنگ‌ها و خاک) و رسوب باشد که با جریان آب در مناطق مختلف جمع‌آوری می‌شود. همه این عوامل می توانند مشکلات سلامتی مختلفی ایجاد کنند.
نکاتی برای کمک به جلوگیری از فاضلاب کود در خانه
آیا راهی برای جلوگیری از خروج کود از چمن یا باغ شما وجود دارد؟
نکات زیر را برای کاهش تأثیر رواناب کود و به حداقل رساندن تأثیر آن بر محیط حیاط خود امتحان کنید:
کود را از منابع آب دور نگه دارید: هنگام کوددهی چمن یا باغ خود، مطمئن شوید که آن را حداقل 6 متر از منابع آب مجاور دور نگه دارید. اگر خانه شما مشرف به دریاچه است یا نهر آبی از میان آن می گذرد، کود خود را از این مناطق دور نگه دارید تا خطر آلودگی مواد مغذی را کاهش دهید.
پس از چمن زنی تکه های چمن را جمع نکنید: زمانی که چمن خود را می چینید، در نظر داشته باشید که بریده ها را در آنجا نگه دارید. با تجزیه آنها، مواد مغذی را به خاک باز می گرداند و نیاز به کود را کاهش می دهد. آنها همچنین به جذب آب برای جلوگیری از روان شدن کمک می کنند.
از کود مناسب استفاده کنید: هنگام خرید کود، کودی را انتخاب کنید که فقط حاوی مواد مغذی مورد نیاز خاک باشد. شروع با آزمایش خاک به شما در درک این نیازها کمک می کند. برخی از ایالت ها استفاده از فسفر معدنی در کودها را به دلیل اثرات مضر اوتروفیکاسیون ممنوع کرده اند. فقط کودهایی که برای ایجاد چمن ها و باغ های جدید استفاده می شوند هنوز حاوی فسفر هستند، اما آنها فقط برای استفاده کوتاه مدت هستند. معمولاً فسفر کافی در خاک وجود دارد بنابراین نیازی به افزودن مواد مغذی اضافی نیست.
به مقدار مناسب کود بدهید: حتی با کود مناسب، باید مطمئن شوید که مقدار مناسبی از کود استفاده کنید. کود اضافی در چمن یا باغ خطر رواناب را افزایش می دهد. هر خاک استفاده نشده باقیمانده احتمالاً در طول سیل یا باران شدید بعدی به منابع آب مجاور منتقل می شود. یک قانون خوب برای کوددهی چمن یا باغ این است که بین 500 گرم تا 1000 گرم نیتروژن در هر 100 متر مربع استفاده شود. با مشاهده اعداد روی کیسه می توانید متوجه شوید که چه مقدار مواد مغذی دریافت می کنید.
استفاده از مالچ را در نظر بگیرید: هنگام کوددهی در باغ، از مالچ و لایه بندی به نفع خود استفاده کنید. سعی کنید یک لایه کمپوست پخش کنید، کود را مستقیماً روی ریشه گیاه بمالید، سپس یک لایه مالچ 2 یا 3 اینچی را روی آن بمالید. مالچ به حفظ رطوبت خاک و حفظ کود در محل حتی در هنگام باران های شدید کمک می کند.
از کودهای آهسته رهش استفاده کنید: اگرچه کودهای آهسته رهش حاوی نیتروژن معمولاً گرانتر از کودهای مصنوعی سریع رهش هستند، اما مزایای زیادی از جمله رشد یکنواخت تر چمن (درو زنی کمتر) و شستشوی کمتر در خاک دارند. به جای ریختن مقادیر زیادی از مواد شیمیایی به یکباره در باغ، کودهای آهسته رهش رهاسازی مواد مغذی را کنترل می کنند تا در طول فصل رشد کم و ثابت بماند. بنابراین، زمانی که چمن به طور فعال در حال رشد است، کود مواد مغذی را آزاد می کند و می تواند آنها را جذب کند تا از روان شدن کود جلوگیری کند.
چگونه از آب آشامیدنی خود در برابر ریزش کود محافظت کنیم؟
نیترات ها و فسفات ها در رواناب کودها می توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت آب آشامیدنی تأثیر بگذارند – و بنابراین می توانند باعث بسیاری از عفونت های رایج دیگر مانند پاتوژن ها (باکتری ها، ویروس ها، انگل ها) شوند. و غیره)، فلزات سنگین (سرب، مس، آلومینیوم و غیره)، و رسوبات (کثیفی، ماسه، زباله و غیره).
برای کمک به کاهش غلظت انواع آلاینده ها از جمله آفت کش ها، علف کش ها، اسیدهای هالواستیک، کلر، سرب و جیوه، می توانید از فناوری فیلتر کربن برای فیلتر آب کل خانه خود استفاده کنید. جیوه، ترکیبات آلی فرار (VOCs)، رسوبات و غیره. برای فیلتراسیون برتر، می‌توانید یک سیستم تصفیه آب UV اضافه کنید تا 99.9 درصد از باکتری‌های مضر، ویروس‌ها، انگل‌ها و سایر میکروب‌های ناخوشایند و ناخواسته‌ای که ممکن است وجود داشته باشند را از بین ببرد.
همچنین بخوانید :
چگونگی حذف نیترات آب در دستگاه تصفیه آب
 بر کیفیت آب آشامیدنی){kind=link}
بدون دیدگاه