TDS چیست و میزان استاندارد آن درآب آشامیدنی چقدر است ؟
منظور از TDS کل مواد جامد محلول در آب است که برابر مجموع غلظت همه یون های موجود در آب میباشد، مواد محلول در آب ممکن است از نظر ماهیت «آلی» یا «معدنی» باشند.
مواد غیر آلی (معدنی ) حل شده در آب شامل: مواد معدنی، فلزات وگازها می باشند. بعضی از مواد آلی به صورت ذرات کلوییدی هستند.
اما بیشتر مواد آلی به صورت محلول میباشند. آلاینده های آلی ممکن است باعث بو، رنگ و طعم نامطبوع آب شوند.
مواد حاصل از تجزیه گیاهان، مواد شیمیایی آلی، اجزای آلی محلول در آب راتشکیل می دهند. برخی از ترکیبات شیمیایی ممکن است سمی باشند و برخی از اجزای آلی محلول به اثبات رسیده است که سرطانزا هستند.
البته باید توجه داشت که تمامی مواد جامد محلول در آب نامطلوب نیستند. اما میزان مواد محلول مطلوب در آب بسیار اندک است .
واحدسنجش TDS میلی گرم در لیتر (mg/l) میباشد که از آن با اصصلاح ppm یاد میشود.
اطلاعات اخیر در مورد اثرات سلامتی مرتبط با خوردن مواد جامد محلول در آب TDS آشامیدنی مشخص نشده است. با این حال ، ارتباط بین اثرات مختلف سلامت و سختی ، به جای محتوای جامدات جامع ، در بسیاری از مطالعات بررسی شده است. این داده ها در بخش سختی مورد بحث قرار گرفته است. همچنین ، برخی از اجزای منفرد جامدات جامع محلول می توانند بر سلامت انسان تأثیر بگذارند. تأثیراتی که می توان به ترکیبات خاص نسبت داد در بررسی های جداگانه برای این سازندگان بحث شده است.
مهمترین جنبه جامدات محلول از نظر کیفیت آب آشامیدنی تأثیر آن بر طعم است. خوش طعم بودن آب آشامیدنی با سطح مواد جامد محلول TDS کمتر از 600 میلی گرم در لیتر خوب ارزیابی می شود. منابع آب آشامیدنی با میزان جامدات جامد محلول بیش از 1200 میلی گرم در لیتر برای اکثر مصرف کنندگان ناخوشایند است
بسیار عالی